Remco Campert

Remco Campert 1929-2022.

Dit heb ik geleerd

het werk van de dichter is nooit af

en gaat altijd door

tot op het laatst

ook heb ik geleerd

dat de beloning voor de dichter

vaak heel anders is

dan meestal wordt gedacht

ik weet nu

dat dit het hoogste is

wat een dichter kan bereiken

we horen

wat we altijd al wisten

we lezen

wat er altijd al stond

het gedicht spreekt

in alle eenvoud voor zichzelf

het was er altijd al.

                        (Remco Campert  1929-2022).      (2022).

Ode aan de poëzie.

Als ik thuiskwam

de sleutel in het slot stak

en de deur open deed

dan liep ik geen leeg huis binnen

maar dan kwam ik terug bij de poëzie

dan liep ik een tweede leven in

dat meer het echte leven is

dan het leven daarbuiten

want zonder enige aarzeling  

mogen hier nog de vragen worden gesteld

die daarbuiten niet meer worden gesteld

die daar zouden vervliegen in de wind

of zouden verdwijnen

in de geluiden van de stad

een leven

dat zich onttrekt

aan de feiten

aan de meningen

en als dat nodig is

een eigen weg gaat

en na al die jaren weet ik nog steeds niet

wie van ons beide

nu het meest dankbaar moet zijn

ben ik dat of is dat de poëzie

dank ik mijn leven aan de poëzie

of is dat juist omgekeerd

wie neemt wie mee

op de weg

waarvan de bestemming nooit vast staat

maar waarvan je alleen maar weet

dat je weg die moet gaan

en als ik thuis kwam

dan wist ik ook nooit

wie ik daar nu op me wachtte  

was het die veeleisend bondgenoot

die me er altijd van heeft weerhouden

om ook maar een moment te denken

dat alles al is gezegd

wat nog gezegd moet worden

of was het die trouwe metgezel

die er ongemerkt altijd was

en die me nooit heeft verlaten.

                         (Ode aan de poëzie).          (Voor Remco Campert).              (2018).