Bruce Davidson

Voorbijgangers zijn we

en voorbijgangers zullen we blijven

bewoners van een wereld

die achter ondeelbare momenten schuil gaat

en die gedwongen is om te verdwijnen

op hetzelfde moment

als dat die aan ons verschijnt

dit is altijd al zo geweest

en dit zal altijd zo blijven

maar waarom zie ik dit nu pas

waarom zie ik dit nu pas

door de blik van een ander

door de lens van een ander

de lens van een straatfotograaf

beelden die het bewijs zijn

van een verborgen wereld

die alleen nog bestaat

in de gezichten van de mensen

die in grote stromen

iedere dag door de straten

aan ons voorbij trekken

daarom ben ik de stad in gegaan

daarom ben ik op weg gegaan

om met eigen ogen te zien

waarom deze straten ook een soort van theater zijn

een theater waar precies dezelfde wetten gelden

als wanneer een toneelstuk wordt opgevoerd

om de wereld te zien

die achter het toneel schuil gaat

om de keerzijde te zien

die wij als de toeschouwers meestal niet zien

waar de samenhang is verbroken

en alles opgaat in een doelloos wachten

de blik in zichzelf gekeerd

hier leeft de gedachte

dat iets alleen maar kan bestaan

als ook het tegendeel bestaat

wie spreekt hier nu nog

wie geeft hier nu nog een antwoord

het is dezelfde afstand die je ook ervaart

in de metro’s van deze wereld

er is een onzichtbare grens getrokken

en zelf bent je ook een buitenstaander

die nooit een vanzelfsprekende plaats

onder de mensen zal krijgen

voorbijgangers zijn we

en voorbijgangers zullen we blijven

maar dan zonder verwijt

maar dan zonder dat een oordeel wordt geveld

daarachter ligt het dagelijks leven

daarachter ligt alles wat zo gewoon is

en tegelijk ook zo ongrijpbaar

als de gedachten

die al zo lang bestonden

dat je al niet meer weet

wanneer ze voor het eerst opkwamen

hoe lang ze al bij je horen

en wanneer ze een zo vanzelfsprekende

plaats hebben gekregen

dat weet je al niet meer

die vraag wordt al niet meer gesteld

en als een vraag niet meer wordt gesteld

dan moet het wel de waarheid zijn

was dit ook de boodschap van de grote mystici

door de eeuwen heen en was dit ook wat zij zagen

en wilden doorgeven maar dan op een andere manier

anders dan we ooit konden verwachten

weten we waarop dit vertrouwen berust

en weten we waarom alleen zo nog zichtbaar wordt

wat anders verborgen blijft

wordt hier dan

de reden van een lange tocht geopenbaard

en wordt hier dan een antwoord gegeven

op een vraag waarvan we niet eens wisten

dat we die kenden

dat die bestond

dat de bestemming heel dichtbij is

en dat waarheid de vraag is

die eigenlijk nooit meer wordt gesteld

voorbijgangers zijn we

en voorbijgangers zullen we altijd blijven.

                                         (Bruce Davidson, fotograaf).             (2017).  

Nieuwe reacties

06.05 | 12:16

Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...

23.04 | 07:04

Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..