Grimmige wezens spelende dieren

                       de dieren ontsieren de stilte

                                           Lucebert

Grimmige wezens

spelende dieren

eerst kon ik jullie niet goed zien

jullie leken te verdwijnen

achter al die felle kleuren

die als bloedvlekken

in een grijze wereld

alle aandacht voor zich opeisten

kleuren die zelf de gedachte zijn

die ze moeten uitdragen

maar als ik even wacht

dan zie ik hoe snel dat kan veranderen

die felle kleuren zijn ook jullie vrienden geworden

jullie gaan je nu ook tooien met de kleuren

die eerst jullie leken te overheersen

jullie bevolken een wereld

die zich ergens bevindt

tussen de mensenwereld

en de dierenwereld in

daarom zijn jullie meer mens

dan de meeste mensen

en meer dier

dan de meeste dieren

jullie willen niet voor altijd

gevangen blijven

maar jullie willen deze wereld ontstijgen

jezelf bevrijden

maar toch laten jullie me ook vrij

en blijven op een gepaste afstand

zodat we in alle vriendelijkheid

naar elkaar kunnen kijken

en ik blijft lang naar jullie kijken

want er moet wel een reden zijn

voor jullie uitbundig bestaan

Grimmige wezens

spelende dieren

ik denk dat jullie anders zijn

dan we op het eerste gezicht vaak denken

jullie lijken soms te lachen

maar het is een grimas van pijn

ik zie niet alleen de woede in jullie gezichten

maar ik zie ook de ernst

waarmee jullie wel moeten vechten

en nu begrijp ik het

jullie moeten het wel doen

omdat er verder niemand is

die deze taak op zich neemt

er was eerst een onzichtbare hand

die jullie tegenhield

jullie moesten je eerst bevrijden

uit een wereld

die uit prikkeldraad bestond

en jullie moesten eerst de geesten verjagen

die altijd als eersten een open vlakte bezetten

grimmige figuren

jullie lijken wel in jullie spel verzonken

maar jullie weten als geen ander

dat het spel nu tot het einde toe

gespeeld moet worden

alleen maar om te nauwer nood

een mens te kunnen redden

het kind dat altijd in gevaar was

het kind

dat alleen maar wilde spelen in de zon

nu is hij gered

nu kan het eindelijk

zijn hoofd te ruste leggen.

 (Grimmige wezens, spelende dieren).        (Bij de schilderijen van Lucebert).      (2018).

Nieuwe reacties

06.05 | 12:16

Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...

23.04 | 07:04

Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..