Nico-Jan van Dijk gedichten
Aan het eind
is er niemand meer
en dan ga je terug naar de stilte
dezelfde stilte
waar je ook vandaan komt
naar de pijn
die nooit meer weggaat
maar die je ook omarmt en
in bescherming neemt
uiteindelijk herkennen we
dat gemis
dat alleen zijn
we noemen het alleen nooit zo
we spreken er nooit over
het kan daarom alleen maar
op een bijzonder manier
worden beschreven
alleen vermomd en onherkenbaar
en met een lange omweg
maar het meest nog
beschroomd
en beschaamd
alleen zo nader je de waarheid
alleen zo ziet de ware herkenning er uit.
(Hurt). (Johnny Cash). (2016).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..