Nico-Jan van Dijk gedichten
De stad kijkt me aan
De stad kijkt me aan
De stad kijkt me aan
en ik kijk naar de stad
door het raam
van een klein cafe
waar ik ben gekomen
om op te schrijven
wat zomaar in me opkomt
onder het dunne papier
voel ik het harde hout
van de tafel en het lijkt wel
of ieder woord
in hout wordt gegraveerd
zoals er mensen zijn
die hun naam achter laten
in de stam van een boom
het licht
dat door de ramen naar binnen komt
laat kleine stofdeeltjes dansen
en verandert ze in blinkend goud
hetzelfde licht
verbergt de woorden die ik schrijf
in de schaduw van mijn hand
de stad
buigt zich over me heen
om te lezen
wat is heb geschreven
maar ik schrijf door
met een ernst
als was dit het laatste
dat ik ooit zou schrijven
een bericht
uit een stad waar niemand me kent
waar niemand me stoort
in Rotterdam geboren
later Rotterdammer geworden
de stad kijkt me aan
en ik kijk naar de stad
een oeroud landschap
waarvan ik me niet kan voorstellen
dat er een tijd was
dat het nog niet bestond
waar in de winter
de schaduwen niet verdwijnen
en in de zomer
de zon langer stil blijft staan.
(De stad kijkt me aan). (2015).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..