Vrachttrein

Een bijna eindeloze vrachttrein

komt voorbij

met een snelheid

die het mogelijk maakt

om de namen te lezen

die op de wagens

en de containers staan geschreven

een bonte verzameling van namen

met namen uit het Verre Oosten

en namen in onze taal

namen

die voor deze ene rit

tot elkaar veroordeeld zijn

en voor deze ene dag

in een willekeurige volgorde zijn opgesteld

zo lijkt het

wanneer een lege wagen voorbij komt

is er de kans

om even te wachten

zonder dat ik zal denken  

dat deze wagen

zonder reden

zonder lading

deze hele reis meemaakt

was er diepere gedachte

die wij niet kunnen vermoeden

was er een masterplan

toen deze vrachttrein werd opgesteld

ergens op een verlaten rangeerterrein

misschien wel ver weg

misschien wel in een ander land

toen het nog nacht was

toen het nog koud was

veel kouder

dan we ons nu kunnen voorstellen

nu het aarzelend begin van de dag

al een mensenleven achter ons ligt

en de beweging

in een ijzeren cadans

de tijd in een andere dimensie heeft gebracht     

heel anders

dan op het rangeerterrein

waar vroeg in de morgen

met een zekere regelmaat

het geluid van ijzer op ijzer was te horen

geluid dat al gauw verstomde

als een ritme zonder weerklank

als een stem zonder echo

maar ieder antwoord

wordt hier toch al direct teruggebracht

tot de kale werkelijkheid

koud

en onaangedaan

een waarheid als roestig staal

die de gedachte

aan een hogere bestemming

al bij voorbaat kansloos maakt

soms hoorde je

in het donker een stem

onverstaanbaar maar met

een grote overtuigingskracht

een schreeuw

of bevel

dat was niet meer te horen

maar het is niet van belang

of we die woorden zouden verstaan

of we die taal zouden spreken

want in dit spel

zonder gloed of warmte

zonder medestanders

en zonder winnaars

zijn we toch al bij voorbaat

buitenstaanders.     

       (De vrachttrein die het station Rotterdam Alexander passeert

       op donderdag 16 januari 2003 rond het middaguur).                                (2003).