De lange weg van de herkenning.

Het gewicht dat je niet kunt voelen.

     de aandacht

     die bij nader inzien

     toch niet zo gewoon blijkt te zijn.

Grote gebeurtenissen

die een leven bepalen

hebben het vermogen

om heel gewoon te lijken

op het moment

dat ze zich voordoen

later is er het gevoel

dat het een stroom is

waartegen je je niet kunt verzetten

later is er het gewicht

dat je niet kunt voelen

de kracht

die je meeneemt

met geen ander doel

dan om steeds verder te gaan

de kracht

om niet stil te hoeven staan.

              (Het gewicht dat je niet kunt voelen).            (2022).

Wat dichtbij is.

Wat dichtbij is

zien we meestal niet

of willen dat niet zien

daarvoor zijn we te veel afhankelijk

van wat dichtbij is

en ons omringt

wat ons vertrouwd is geworden

pas als je zoveel jaren later

achterom kijkt

pas dan weet je 

dat er veel tijd is verstreken

om te kunnen begrijpen

wat toen geruisloos aan je voorbij ging

wat toen niet werd opgemerkt

pas dan begrijp je

dat er een lange weg voor nodig was

om de zien

wat toen onzichtbaar

en een leven heeft bepaald.

                (Wat dichtbij is).                (2022).

Stilte is geen afwezigheid.

Stilte

is niet de afwezigheid

van woorden

stilte is geen leegte

die niet mag voortduren

stilte is anders

en wordt als vanzelf gevuld

met een betekenis

die zich niet zomaar laat omschrijven

een betekenis

die zich aan onze voorstellingen

lijkt te onttrekken

de lange tijd

dat we nog geen woorden hadden

de lange tijd

dat we nog niet bestonden

maar dat is nu anders

het verborgen verleden

wacht nu op ons

voor een samenzijn

in stilte

voor een monoloog

zonder woorden

                     (Stilte is geen afwezigheid).   (2022).

Een bron die alleen maar een bron is.

Een bron

die alleen maar bron is

een begin

dat alleen maar een begin is

niet de verleiding

van het volmaakte leven

niet de illusie

van een sprakeloos bestaan

die ons al bij voorbaat

tot verliezers maakt

verliezers zijn we dan

zonder dat we weten

waarvan we verloren hebben

het ging aan ons voorbij

en we wisten het niet

we zagen het niet

eindelijk worden we serieus genomen

eindelijk kunnen we de wereld over te gaan

zonder achterom te hoeven kijken

zonder te hoeven zoeken

naar de rechtvaardiging

van ons dagelijks bestaan.

                        (Een bron die alleen maar bron is).         (2022).

De afstand die nodig is.

Met je aanwezigheid

wil je niets verstoren

want herkenning gaat altijd

een lange weg

en wil steeds ongezien blijven

zomaar een gezicht

dat niemand opvalt

dat niemand ziet

zomaar zonder mening

zonder oordeel

zomaar een gezicht

in de menigte

maar wat altijd een tekortkoming leek

een eigenschap zonder waarde

die je onzichtbaar maakt

in de menigte van mensen

die dagelijks aan ons voorbij trekt

dat blijkt

als het er werkelijk op aankomt

het enige te zijn

dat nog van belang is

het is de afstand

die nodig is

om dichterbij te komen.

                       (De afstand die nodig is).        (2022).

De leraar loopt over het plein.

Er is geen andere troost

dan de troost

die de confrontatie

met de sterfelijkheid is aangegaan

en er is geen andere herinnering

dan de herinnering die is veroverd

op een rauw en zwaar bestaan

het lijken dromen

die komen tussen waken en slapen

en die blijven

tot de vroege morgen komt

de leraar loopt over het plein

en ziet de jongen

die hij zelf toen was

als hij hem kon behoeden

dan genas zijn pijn.

                  (De leraar loopt over het plein).        (2022).