Nico-Jan van Dijk gedichten
Op zoek naar een kort antwoord.
Op zoek naar een kort antwoord
op zoek naar maar een paar woorden
en in de verte het land van de haiku.
Tijd.
Zonder zijn naam te noemen
komt een onvoorstelbare kracht
onvermoeibaar onze kant uit
de tijd.
De grens.
Iedere dag wordt
met kleine stappen
de grens nog steeds
een klein beetje verlegd.
Geluid van stilte.
Het geluid van stilte
wordt zonder onderbreking
de ruimte ingezonden.
De vlakke lijn.
De vlakke lijn
is meer dan symmetrie
meer dan evenwicht
het is de volmaakte eenvoud
de volmaakte schoonheid.
Eenvoud.
De eenvoud
die niets verraadt
van de lange weg die is afgelegd
om hier te komen.
Steeds weer dezelfde stappen.
Steeds weer dezelfde stappen
steeds weer dezelfde blikken
steeds weer dezelfde cadans.
Een voorbereiding.
Een voorbereiding
die eindeloos lijkt
en nergens eindigt
alleen maar voorbereiding.
Alleen een buitenstaander.
Alleen een buitenstaander
ziet de blik van mensen
alleen een kind hoort
wat er gezegd wordt.
Toeschouwer.
Toeschouwer van ons eigen leven
we herkennen dan onszelf
maar weten dat nooit zeker
zeggen dat nooit hardop.
Zolang we naar verklaringen zoeken.
Zolang we naar verklaringen zoeken
maar die ook weer ontwijken
zolang we naar een vaste grond zoeken
maar die ook weer vermijden.
De prijs is altijd zo hoog.
De prijs is altijd zo hoog
omdat we eerst moeten falen
het verlossende woord komt pas
wanneer alles voorbij is.
Eigen verhaal.
Wie zegt
dat ieder mens zijn eigen verhaal heeft
die zegt ook
dat dit verhaal maar weinig wordt verteld.
Zolang we over ons eigen lot zwijgen.
Zolang we over ons eigen lot zwijgen
zolang dat nog bestaat
moeten we steeds weer de geheimtaal ontrafelen.
Cirkels.
Het zijn cirkels
het zijn bewegingen
die komen en gaan.
Kennis.
De kennis
die je in de loop van de jaren
misschien wel tegen wil en dank
in stilte verzamelt.
Talen.
Er zijn talen
die geen woord kennen
voor de woorden
die wij hier dagelijks gebruiken.
Vragen.
Maar de vragen
waarop we geen antwoord verwachtten
ze bleven vragen.
Afloop.
De afloop ken je niet
de afloop ken je nooit
omdat we te laat zijn
omdat we altijd te laat zijn.
Mythe.
We kennen het verhaal
we kennen de mythe
maar we kennen niet de waarheid.
Stiller.
Hoe meer mensen je omringen
hoe leger het wordt in de straten
hoe meer stemmen je omringen
hoe stiller het wordt in de stad.
Bevestiging.
Alleen de bevestiging
van wat nooit
een bevestiging kan krijgen.
Het licht.
Het licht heeft gesproken
het zwijgen doorbroken.
Stilte.
Stilte heeft een krachtige stem
voor wie het maar wil horen.
Klok.
Het huis van de overledene
het tikken van de klok.
De droom van vroege jaren.
De droom van vroege jaren
zal vervagen
de afstand is te groot geworden
om nog te overbruggen.
Weemoed.
Weemoed is heden
en verleden tegelijk.
De laatste gedachten.
De laatste gedachten
laten zich niet dwingen
het is de opsomming
van wat al veel eerder werd beslist.
Zinloosheid.
Zinloosheid is pas volmaakt
wanneer de vergetelheid heeft ingezet
en de herinnering is vervaagd.
Wachten.
Laten we niet langer wachten
het heeft al te lang geduurd.
Samenhang.
Een samenhang bestaat nog
die elders al verloren is gegaan
omdat alles van ooit is gezegd
nog onhoorbaar blijft voortbestaan.
De grond waarop we staan.
De grond waarop we staan
is met zoveel moeite verkregen
dat we de verplichting hebben
om de droom te laten voortleven.
Taal van het grensgebied.
De taal van het grensgebied
die de woorden van dood en leven
voldoende tijd en ruimte geven
voor die geruisloos zullen verdwijnen.
Wat werkelijk van belang is.
Wat werkelijk van belang is
wordt onzichtbaar
voor het nageslacht bewaard.
Een leven lang.
Er zijn mensen
waarmee je in gedachten
altijd in gesprek blijft
een leven lang.
Woorden die je overvallen.
Er zijn woorden die je overvallen
op een moment dat je denkt
dat er helemaal niet
ontvankelijk voor bent.
Woorden.
Woorden die niemand
voor zichzelf zal spreken.
Taalgrens.
Hoog boven de taalgrens
maar toch binnen handbereik.
Zo dichtbij.
Zo dichtbij
dat niemand
er aandacht aan besteedt.
De diepste verklaring
De diepste verklaring
wordt ons
buiten onze wil meegedeeld.
Welk groot verhaal.
Welk groot verhaal
wordt hier verborgen
in mooie herfstkleuren.
Taal.
De taal
die vanaf dit moment
de eeuwen zal overleven
is een taal
die alleen maar
uit beelden bestaat.
Klank.
Het zijn dezelfde woorden
maar met een andere betekenis
het zijn dezelfde namen
maar met een andere klank.
Alles is al gezegd.
Pas dan
kunnen we het verleden
achter ons laten
er wordt dan niets meer gezegd
alles is al gezegd.
Intuïtie.
Intuïtie
wat is intuïtie
intuïtie is de beloning
voor vele jaren noeste arbeid.
Iedere stap.
Iedere stap
roept ook weerstand op
het is een aanklacht
een stil verwijt.
Het heldendom is te groot.
Het heldendom is te groot
dat begrijpen we niet
dat overzien we niet.
Bijvangst.
Het is geen rechtvaardiging
hooguit is het de bijvangst
van een veel groter verhaal
in een andere tijd.
Toekomst.
We nemen een ruimte in
die anders leeg zou blijven
een toekomst
die anders verloren zou gaan.
Einde.
Vragen die niet meer nodig zijn
sinds je het weet
alles komt nog een keer voorbij
dit is nog niet het einde.
Dit winterland.
Dit winterland is het land
dat we eigenlijk niet goed kennen
dat geen begin heeft
en geen einde.
Beginners.
Wanneer de geschiedenis ten einde is gekomen
de weg is afgelegd
wie durft dan nog te zeggen dat we beginners blijven
altijd beginners.
Ochtendschemer.
In de ochtendschemer
gaan heden en verleden
steeds meer op elkaar lijken
een dag begint
zoals die is geëindigd.
(En in de verte het land van de haiku). (2022).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..