Het begin

nee,

de dichter verdwijnt

in het woord

dat hij zelf heeft geschreven

en laat ons geloven

in de zoektocht

die nooit meer eindigt

in het paradijs

zal er geen poëzie

meer zijn

in het paradijs

is al het spreken

poëzie geworden

in het paradijs

vallen woorden

samen met hun betekenis

een onderscheid

is er dan niet meer

in het paradijs

bestaat er

geen afstand meer

er is dan gezegd

wat gezegd moest worden

maar zolang er

nog woorden nodig zijn

om de afstand te overbruggen

en de onderstroom te voeden

en om verder te gaan

zolang er nog gebieden zijn

die alleen onthuld worden

door ze te bedekken

zolang zijn er ook

nog woorden nodig

die aanraken en vrijlaten

tegelijk

zolang er mensen zijn

die alleen bestaan

wanneer er voldoende

tijd en ruimte is

zwijgen is soms

een vorm van spreken

bedekken is soms

een vorm van ontdekken

zolang zal er ook nog poëzie zijn

en is de geschiedenis

nog niet ten einde.