De oude leeuw

Iets heeft zijn rust verstoord

de middagslaap

van de oudste man

van het dorp

was het een blaffende hond

of ver onweer

de oude leeuw ontwaakt

in de schemering

tussen waken en slapen

is hij even de oude krijger

die wordt uitgedaagd

is hij weer de man van eer

de koning van het dierenrijk

wordt bedreigd

in zijn eigen gebied

de spieren spannen zich

de orde moet hersteld worden

de aarde verdedigd 

de oude krachten

zijn er nog steeds

het zit in de rode aarde

het gaat mee

in de volle autobus

en zit naast hem

op de veranda

op het middaguur

maar nu is het vredig

er is geen gevaar

en hij is weer oude krijger

die het leven zwijgend gade slaat

de oude leeuw

die zijn plaats heeft afgestaan

hij heeft de aarde het beste gegeven

en wacht af

wat de aarde hem zal geven.

                            (De oude leeuw).     (Ter nagedachtenis aan Hugh Masekela).     

Nieuwe reacties

06.05 | 12:16

Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...

23.04 | 07:04

Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..