Nico-Jan van Dijk gedichten
Iets heeft zijn rust verstoord
de middagslaap
van de oudste man
van het dorp
was het een blaffende hond
of ver onweer
de oude leeuw ontwaakt
in de schemering
tussen waken en slapen
is hij even de oude krijger
die wordt uitgedaagd
is hij weer de man van eer
de koning van het dierenrijk
wordt bedreigd
in zijn eigen gebied
de spieren spannen zich
de orde moet hersteld worden
de aarde verdedigd
de oude krachten
zijn er nog steeds
het zit in de rode aarde
het gaat mee
in de volle autobus
en zit naast hem
op de veranda
op het middaguur
maar nu is het vredig
er is geen gevaar
en hij is weer oude krijger
die het leven zwijgend gade slaat
de oude leeuw
die zijn plaats heeft afgestaan
hij heeft de aarde het beste gegeven
en wacht af
wat de aarde hem zal geven.
(De oude leeuw). (Ter nagedachtenis aan Hugh Masekela).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..