Nico-Jan van Dijk gedichten
Tanger, niets is wat het is.
achter elke façade schuilt een verhaal,
achter elk verhaal begint de wispelturige zee.
(Abdelkader Benali).
Niemand weet
wat er van Tanger overblijft
als de geschiedenis is geschreven
als het boek is dichtgeslagen
en de herinnering is vervaagd
niemand weet
welke antwoorden er worden gegeven
wanneer de vragen worden gesteld
die al zo lang
en zo zorgvuldig worden vermeden
maar die dan toch op een dag zullen komen
Tanger
is dan een niemandsland
dat door te zwijgen
alle betekenissen kan oproepen
die je maar kunt voorstellen
en die je maar wilt zien
heimwee heeft in Tanger
zijn definitieve vorm gevonden
een korte herinnering
is dan al genoeg
om de verbeelding in beweging te brengen
om de leegte die altijd voelbaar blijft
weer tot leven te wekken
Tanger
is een vrijplaats tegen wil en dank
maar iedere vrijheid
is ook een vorm van dwang
maar dan een dwang
die niet goed weet
wat daar nu de reden van is
die zijn eigen bestaan niet goed kent
en die niet weet
In welke richting die gaat
en met welk doel
vrijheid is dan een lichtere vorm
van de zwaartekracht
Tanger
heerser over de zee
maar met een gebroken hart
wie zelf die onbestemdheid kent
die kan het geheim bewaren
wie altijd op zoek is naar een schat
die kan die verborgen houden
daar is die veilig
geen land is sterker
dan het land
dat de droom in stand houdt
geen land is sterker
dan het land
waar de terugweg nooit is afgesloten
je kan je daarom gerust
op het land wagen
want waar water is
daar is altijd een weg terug
water wacht altijd
en ook Gibraltar wacht altijd
als een man aan de overkant
die uit de verte roept
maar toch op een gepaste afstand blijft
een verwante geest
zou je het kunnen noemen
zonder dat je kunt uitleggen
waaruit die verwantschap dan bestaat
gescheiden door het water
gescheiden door een taal
maar is dat niet het voorrecht
van iedere verwantschap
er wordt niets gevraagd
er wordt niets verklaard
er is een plaats
voorbij de grens
van vragen en antwoorden
het is een kust waar mensen wonen
ook Tanger
moet de plaats blijven
die altijd op ons wacht
die niets vraagt en niets verklaart
een kust waar mensen wonen
de stip aan de horizon.
(Tanger). (Voor Abdelkader Benali). (2019).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..