Nico-Jan van Dijk gedichten
Je zou het misschien
een voorrecht kunnen noemen
om zomaar muziek te horen
op een doordeweekse dag
door een open raam
in een doodgewone straat
er bestaat een wereld
waarvan je even
deel mag uitmaken
al was het maar door een toeval
al was het maar onbedoeld
dan hoor je
wat je anders niet zou horen
dan hoor je muziek
die voor anderen bestemd is
en die door anderen is uitgekozen
en misschien
ben je nu op een plaats
waar je eigenlijk niet hoort te zijn
en misschien ben je nu de gast
waarop eigenlijk niet was gerekend
maar die toch nog is gekomen
want je bent nu even
in die andere wereld
die je nu alleen
even mag aanhoren
en die je nu alleen maar even
uit de verte mag zien
muziek
die je door een open raam hoort
is een gemis en belofte tegelijk
want als je eerlijk bent
dan voelt het ook als een gemis
want er is al voor jou beslist
er is al voor jou gesproken
je hoeft geen vragen meer te stellen
je hoeft geen twijfels meer te hebben
dat is niet meer nodig
al je vragen
zijn al bij voorbaat weggenomen
muziek door een open raam
is juist zo overtuigend
omdat muziek
waar je maar een vlaag van hoort
een hele symfonie suggereert
die geen beperkingen kent
die geen valse noten kent
en die altijd gespeeld zal blijven worden
muziek die je
onbedoeld en terloops hoort
kan juist zo overtuigend zijn
omdat er niets wordt opgedrongen
omdat er niets met nadruk wordt verteld
en een publiek dat je niet ziet
maakt de gedachte mogelijk
aan een grote menigte
die altijd aandachtig
zal blijven luisteren
een heel concert lang
wat er verder ook gebeurt
muziek door een open raam
opent een wereld
die geen grenzen kent
en die altijd verder gaat
steeds verder
de wereld over
een leven lang
grenzen zijn er niet
juist omdat
je maar een klein deel ziet
hoe minder je hoort
hoe minder je ziet
hoe minder grenzen er zijn
in mijn gedachte
zie ik altijd een oud statig huis
met muren
die met klimop zijn bedekt
en door een open raam
komt klassieke muziek
me in golven tegemoet
maar zonder
dat het de omgeving stoort
in tegendeel
alles staat hier
in het teken van harmonie
en evenwicht
er wordt voorzichtig
een weg gebaand
naar de volgende nacht
naar de volgende zomernacht
naar een veilige toekomst
er bestaat geen betere toekomst
dan muziek
die je hoort door een open raam
op een doordeweekse dag
in een doodgewone straat
en ik blijf staan
en luister
naar de muziek
die als enige
de lange weg kan vinden
naar wat verborgen bleef
naar wat een stil bestaan heeft gevonden
in de afgelegen gebieden
van de verzwegen herinnering
muziek uit een open raam
is de herinnering
aan dat boek
dat ik als jongen las
over de klassieke muziek
die de gezagvoerder van een oorlogsschip
in de Noordelijke IJszee
in de Tweede Wereldoorlog
door de luidsprekers van het schip
aan zijn bemanning liet horen
het was het begin van zijn afscheid
een afscheid tegen wil en dank
“zeg ze dat ze de beste bemanning zijn
die God ooit een commandant heeft gegeven”
en het onvermijdelijke einde
zou komen
in de koude ijszee
en met de machines
die nog vol in werking waren
verdween het schip uit zicht
uit de geschiedenis
de diepte in
en met het schip
verdween zoveel moed
zoveel zelfopoffering
dat ongezien zou blijven
dat nooit beloond zou worden
in gedachten
hoorde de enige overlevende
van het gedoemde schip
later nog steeds de stem van de gezagvoerder
“oordeel niet want zij begrijpen niet”
er bestaan gewoon geen woorden
voor die zware onderstroom
die altijd verder gaat
er bestaat geen naam
voor de moed die niemand kan verklaren
en die uiteindelijk verdwijnt
in een grote zee
in een koude ijszee
wat werkelijk van belang is
daarover wordt niet gesproken
daarover wordt gezwegen
een leven lang
in alle rumoer
is er ook veel stilte
in alle rumoer
is er ook muziek
die je hoort
door een open raam
in een zomernacht
we zouden het tekort
ook kunnen omarmen
we zouden er ons
ook gewoon bij neer kunnen leggen
en het gewoon kunnen aanvaarden
want alles wat je terloops
en zonder voorbereiding overkomt
is een duidelijke aanwijzing
waarover je verder
niet hoeft na te denken
alleen met een grote omweg
en met een gedempte stem
zo wordt een verhaal verteld
alleen zo wordt de waarheid verteld
op een andere wijze
gaat dat kennelijk niet
alleen als muziek
uit een open raam
op een zomernacht
en er is maar een man
die het hoort
er is maar een man
die is blijven staan
waar anderen zijn doorgelopen
een man
die de schaduw van de huizen zoekt
en altijd op het volgende gevecht wacht
zijn leven lang.
(Muziek door een open raam). (2022).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..