Imperial Courts

N.a.v. de fotografie van Dana Lixenberg

Ze ontwijken onze blik niet

en kijken met een zekere rust

in de camera

ze lijken dan even los te komen

van hun eigen tijd

van hun eigen bestaan   

maar je weet ook

dat het een bedrieglijke rust is

dat het de rust is

als van een soldaat

die straks weer terug moet

naar het front

een vertrouwen

waarvoor geen verklaring is 

en dat niet lijkt te passen

in de rest van het beeld

maar als iemand je aankijkt

zonder je te zien

zonder je te horen

dan is de omgeving

niet meer van belang

dan zie je die niet meer

dan zie je alleen de blik

van een overlevende

in een onbekende verte.

                               (Imperial Courts).          (2015).

The last days of Shishmaref

Als de oppervlakte van het land

onbeperkt lijkt

groot en onbewoond

dan is de plaats die er overblijft

voor de mens

toch maar heel klein   

dan zijn de mensen

nog meer gehecht

aan die kleine ruimte  

van het eigen huis

de enige plaats

om de verte te kunnen zien

de enige plaats

om een moeizaam bevochten identiteit

te kunnen behouden

een leven

dat zich juist meer bewust is

van de eigen omgeving

meer

dan wie die strijd nooit heeft gekend

hij begrijpt

dat de omgeving

een betekenis moet krijgen

dat de eindeloosheid

menselijk gemaakt moet worden

er bestaan geen grenzen

voor wie de plaats kent

hier op aarde

waar hij altijd naar kan terugkeren

naar die plaats

dicht bij de poolcirkel   

met blauwe luchten

bevroren grond

en witte bergen

een verhevenheid

die niet door een mens is gegeven

een abstracte wereld

die het moeilijk maakt

om de stormen

die de kust vaak teisteren  

te  begrijpen.

                                        (The last days of Shishmaref).           (2008).