Zomaar een soldaat.

 

De ingehouden lach

van een veteraan is nooit

zomaar een achteloos gebaar

 

de ingehouden lach

van een veteraan

is nooit een lach

die zomaar wordt gehoord

het is de echo van een

zwaar beladen dag

het is de echo van een dag

die al zo lang werd verwacht

 

voor wie het leven kent

is iedere lach een gesprek  

voor wie het leven kent

is iedere lach een gesprek 

dat maar doorgaat

en pas eindigt in de nacht

 

de veteraan is de man

die lang geleden heeft besloten

om niet te begrijpen

wat toch nooit te begrijpen valt

 

de man die weet

hier geldt een wet 

die niemand kent

hier geldt een wet

die nooit beschreven wordt

want niemand begrijpt een wet

die alleen maar

uit tegenstrijdigheden bestaat  

 

voorgoed verlaten

en toch voorgoed een held

wat zijn je diepste gedachten

zonder

de vertrouwde gezichten

rond je heen

 

wat zijn je diepste gedachten

wanneer het rumoer

om je heen 

is verstomd

 

oorlogen worden gevoerd

door jonge jongens

die alleen maar

de richting kennen

die ze moeten opgaan

meer niet

 

die alleen maar

een landschap zien

dat langzaam verandert

van licht naar donker

van grijs naar zwart

meer niet

 

oorlogen worden gevoerd

door oude mannen

die nog steeds

de bevelen horen

van de vorige oorlog

en die de moderne taal

met zijn vreemde woorden

maar met moeite kunnen verstaan

 

ik kom van het front

en waar ik vandaan kom

daar verdwijnt de mensheid

voorgoed in een niemandsland

een land

waar je alleen nog maar

dag en nacht kent

waken en slapen

en wachten

veel wachten

dag en nacht

 

veel tijd word je gegund

om te wennen

waaraan je eigenlijk nooit went

 

waar ontkomen in de haast

een te groot gebied beslaat

te groot om de gedachte

aan een vlucht

ook maar toe te laten

daarvoor is de afstand

tot de bewoonde wereld

ook veel te groot

 

dichterbij het front

is er geen verraad

 

vergeet niet

om iedere dag de randen

van de deuren en ramen

even te strelen

 

vergeet niet

om de huizen en de steden

die je dagelijks ziet

goed in je op te nemen

en ze in gedachten

nauwkeurig na te tekenen

 

en vergeet niet om iedere dag

de aarde even aan te raken

want niets is meer zeker

 

niets is meer vanzelfsprekend

niets bestaat meer uit zichzelf

niets is meer wat het lijkt

die dag

en alle dagen later

 

dichterbij het front

verdwijnen jonge jongens

en oude mannen

steeds meer uit het zicht

 

daarom dit gedicht

voor zomaar een soldaat.

 

              (Zomaar een soldaat).         (2023).