Nico-Jan van Dijk gedichten
Vaak hoor je hier
op een zomerdag
een klein vliegtuigje
dat net is opgestegen
een monotoon geluid
dat hoog in de lucht
soms lijkt te aarzelen
als een vlieg
in de hoek van de kamer
en de muren van de huizen
zijn hier met klimop begroeid
in werkelijkheid wel veel minder
dan in mijn herinnering
soms bij stormwind
proef je de zoute zeelucht
en de rook van de fabrieken
bij de havens
in de regen op je gezicht
dit ken ik
hier ben ik geboren
hier heb ik geleefd
wie getuige is geweest
van een geboorte
zal altijd herkennen
wie hier terugkeert
ook na vele jaren
dit is de stad
met de stille straten
waar achter gesloten ramen
een ingetogen feest
wordt gevierd.
(Rotterdam-Schiebroek). (2015).
Rotterdam Schiebroek
op een zondagmorgen
vredig als een slapend leger.
(Rotterdam Schiebroek op een zondagmorgen). (2019).
Eerst zag ik alleen maar ijzeren beesten
en stalen dieren
in een onherbergzaam landschap
hoogbenig en hologig
maar verder onzichtbaar
de macht der gewoonte
pas toen ik hoorde
dat ze moesten verdwijnen
zag ik de harmonische bewegingen
waarmee ze hun dans uitvoeren
een doorlopende voorstelling van The Lion King
zo dichtbij huis
in Rotterdam-Schiebroek .
(Jaknikkers in Rotterdam-Schiebroek). (2013).
In dit deel van Rotterdam
verandert niet zoveel
het is een gezicht
dat maar niet ouder wordt
pas als je een paar foto's
naast elkaar zou legen
dan zie je dat de jaren tellen
Rotterdam Schiebroek
zondagmiddag
kwart voor drie.
(Heimwee naar wat nooit is geweest). (2019).
Een archipel
ligt verborgen in de grote stad
een klein eilandenrijk
door de mensenhand geschapen
dit land is door turfstekers
in voorbije eeuwen vormgegeven
en als er al een vooropgezet plan was
dan was het de zoektocht naar wat warmte
voor de winter
een afweer tegen de kou die altijd zal komen
steeds dieper werd naar turf gezocht
en dat maakte van het veen
een waterrijk gebied
verborgen land
dat later weer met veel moeite
op het water heroverd moest worden
maar soms blijft nog iets achter
dat niet meer aangetast kan worden
soms wordt de diepere bedoeling
pas na vele jaren zichtbaar
een klein eilandenrijk
dat een vluchtplaats is voor mensen
en de grote stad
die altijd op een gepaste afstand blijft.
(Archipel). (Kleine eilandjes in Bergse Achterplas in Rotterdam). (2019).
Wanneer ik op een regenachtige dag
op station Meijersplein sta te wachten
of wanneer ik met mijn Cortina Mozzo Pro fiets
met 11 versnellingen en beltdrive
door het Bergse Bos
naar Hillegersberg en Schiebroek fiets
dan denk ik weleens
dat iemand zou kunnen zeggen
dat ik zo steeds meer
op Bob den Uijl ga lijken
de Rotterdamse schrijver
die met zijn racefiets door de stad reed
en lange tochten maakte
en dan vaak op regenachtige stationnetjes uitkwam
dat geeft verder niet
ik voel me in goed gezelschap.
(Station Meijersplein). (2019).
Rotterdam-Schiebroek
heeft nog steeds
zijn onopvallend
bijna dorps karakter
behouden
en lang dacht ik
dat daarbij hoorde
dat hier ook geen bekende
of beroemde Nederlanders
zijn geboren
dat past niet bij Rotterdam Schiebroek
tot ik er toevallig achter kwam
dat Eddy Treijtel
de voormalig keeper
in Rotterdam-Schiebroek is geboren
de natuurlijke voetbalweg
was hier in die jaren
van Schiebroek naar Xerxes
en ook Eddy Treijtel
is al jong naar Xerxes gegaan
en een latere loopbaan
die langer
en indrukwekkender is
dan je op het eerste gezicht
misschien wel zou denken
om de een of andere reden
past dat wel
bij Rotterdam-Schiebroek.
(Eddy Treijtel). (2019).
Dromen bestaan echt
en komen voor op plaatsen
waar niemand ze verwacht
zo was er in Schiebroek
een voetbalstadion
voor maar liefst 32000 toeschouwers
dat was toen
het grootste stadion
van Nederland
na het Olympisch stadion
in Amsterdam
daar troonde
in de crisisjaren
een Perzisch koningszoon
Xerxes genaamd
ook was er een Lunapark
compleet met achtbaan
dat zou je daar niet verwachten
daar op die plek
achter het station Wilgenplas
Coney Island Baby,
niet alleen in New York City
maar ook in tuinstad Schiebroek
Disneyland
avant la lettre
en dan nog wel zo dicht bij huis
maar dromen komen
en dromen gaan
in 1940 was het allemaal voorbij
en nu weet niemand meer
van het Lunapark in Schiebroek
en van het grote voetbalstadion
en als niemand het meer weet
dan is het pas echt voorgoed voorbij.
(Lunapark in Schiebroek). (2020).
Met het Groothandelsgebouw
is de wederopbouw begonnen
imponerend en groot van buiten
zo zou de stad er in de toekomst
gaan uitzien
met een binnenplaats
die voor voorbijgangers
niet zichtbaar is
een open hart
achter steen verborgen
grijs en sober
trouw aan zijn eigen afkomst
Rotterdam is
inderdaad de stad geworden
met steeds hogere gebouwen
maar toch is Rotterdam
ook nog de stad gebleven
die je ziet vanaf het dak
van het Groothandelsgebouw
en in de verte Rotterdam-Schiebroek.
(Groothandelsgebouw). (2020).
Als ik als kind met de bus
van Schiebroek naar de stad ging
dan was het eerste dat ik zag
als ik uitstapte bij het eindpunt
de neon reclame van Hooijmeijer beschuit
op het Groothandelsgebouw
het was in mijn beleving
de eerste confrontatie met een wereldmerk
zoals Sunrise limonade ook een wereldmerk was
en Coca Cola maar een onbetekenend merk
limonade met een vreemde kleur
in vreemde flessen
er moet een moment zijn geweest
dat het me opviel
dat de reclame voor Hooimeijers beschuit
was verdwenen van het dak
van het Groothandelsgebouw
al weet ik niet meer wanneer dat moet zijn geweest
het merk Sunrise was toen ook al lang
uit het straatbeeld verdwenen.
(Hooijmeijers beschuit). (2020).
Deze foto van de stad
moet al jaren geleden zijn genomen
de oude straatstenen liggen er nog
en ik zie vrachtauto’s
waarvan ik het merk niet meer ken
en namen van bedrijven
die al lang niet meer bestaan
het lijkt wel alsof er in de stad
toen meer ruimte bestond
dan we ooit nog zullen meemaken
meer stilte
dan er ooit nog zal terugkeren
en meer zekerheid
dan we ooit nog zullen bereiken
en de naam
Sunrise
een naam
groter dan de onbekende voorstad
groter dan een onbekend verleden
een eenvoudige mededeling
op een vrachtauto
meer was het niet
het limonademerk van deze stad
van deze tijd
Sunrise
de tijdgenoten keken er niet van op
toen de vrachtwagen
met lege limonadeflessen
de hoek om reed
oude foto van de stad
nu hebben toekomst en verleden
geen betekenis meer
alles is volbracht
de beweging
is tot stilstand gekomen
er is een leeftijd
een dag of een jaar
vastgelegd in een beeld
dat door het toeval is bepaald
dat het leven
tot dat moment
samenvat in een
voor iedereen begrijpelijke taal
dat beeld
zal de grond worden
voor ons verder leven
de toekomst wordt voortaan
door dit beeld bepaald
ook al zullen we het pas
later herkennen
de betovering
van een verdwenen wereld
die onbewegelijk
op een willekeurig moment
is stilgezet
maar soms komt in een oude foto
ook een ander beeld
naar voren
dan is er een beeld
waarin mensen ons aankijken
dan wordt in stilte
onhoorbaar veel gezegd
dan wordt gezocht
naar wat onvoltooid is gebleven
naar wat voorgoed is verdwenen
en verloren is gegaan
en dan is nog een reden
waarom de uitdrukking
van een onbekende
op een oude foto
ons niet meer los laat
waarom een onbekende
ons altijd aankijkt
mensen leven voor zichzelf
naar binnen gekeerd
noodgedwongen wordt
achter muren geleefd
maar wat we ons later
herinneren
dat zijn die kleine stappen
naar voren toe
wanneer de onzichtbare grens
voor een keer wordt overschreden.
(Sunrise). (2015).
Iemand heeft bedacht
dat de rand van de stad
kleurrijk zal zijn
iemand heeft dit bedacht
tulpen en narcissen komen niet
als vanzelf in gelijke groepen
langs de rand van de weg op
dit is het handschrift
van een betrokken bewoner
van deze stille stad
met de stille straten
of anders is het de korte opleving
van een ambtenaar
ergens in een hoog gebouw
in de binnenstad
dit zijn the words of Wordsworth
die ik hoor op de Lindesingel
in Rotterdam-Schiebroek
I wandered lonely as a cloud
When all at once I saw a crowd
A host of golden daffodils
(Narcissen in Rotterdam-Schiebroek). (2021).
Toen ik als jongen op een ochtend
naar de lagere school aan de Molenvijver liep
stonden bij een huis aan de Kastanjesingel
een aantal mensen
die daar duidelijk om een bepaalde reden
aanwezig waren
en er werd al direct door andere kinderen gezegd
dat daar de Spelbrekers woonden
die gisteren op televisie waren
met dat liedje over kleine kokette Katinka
wij hadden thuis nog geen televisie
dus ik had het niet gezien
en de titel begreep ik ook niet goed
iets over kleine kroketten
de naam de Spelbrekers werd een begrip
in Nederland
en dan denk je niet meer
aan de toch wel wat bijzondere naam
voor een zangduo
later werd me duidelijk
dat de oorsprong van deze naam
in de oorlog moet worden gezocht
zoals zoveel jongens uit Rotterdam
werden ook deze jongens
naar Duitsland weggevoerd
om daar te werk gesteld te worden
en zoals ook veel andere jongens
keerden ze na een verlof in Nederland
niet naar Duitsland terug
zo zou de naam de Spelbrekers zijn ontstaan
er blijkt in Rotterdam
als je wat dieper gaat graven
veel met deze wegvoering van jongens en mannen
naar Duitsland samen te hangen
meer dan je op het eerste gezicht zou denken
het heeft in het collectief geheugen
van de Tweede Wereldoorlog
niet de meest prominente plaats
natuurlijk minder dan het bombardement
het is misschien ook wat verdrongen
maar het komt toch steeds weer terug
soms op een moment
dat je het niet verwacht.
(De Spelbrekers). (2021).
Een uitvoering van het Zwanenmeer
in Rotterdam-Schiebroek.
(Het Zwanenmeer). (2021).
Wie spreekt er
van de kale jaren vijftig
en wie spreekt er van
de donkere dagen voor Kerst
Rotterdam-Schiebroek
is even de Lichtstad
van de lage landen geweest
en had een mooie toekomst
voor zich
wie zegt er dat alles mogelijk is
en wie zegt er
dat we alles kunnen bereiken
er was een plan gemaakt
en de kosten waren berekend
en we zouden samen
even naar de sterren te reiken
zomaar in de winternacht
is de hemel open gegaan
en even is het licht geweest
al was het maar een keer
en we kunnen nu met recht zeggen
we hebben een mooi verleden
achter ons
een groot verleden
een verlicht verleden.
(Kerst in Rotterdam Schiebroek). (2021).
Pas nu ik je hier zie liggen
klaar voor de laatste stap
pas nu begrijp ik
dat onze verwantschap
meer is geweest
dan alleen het delen
van dezelfde geboortegrond
meer dan alleen een zaak
van het verstand
een leven lang ben je
op afstand gebleven
maar altijd was je
een betrokken buitenstaander
altijd was je een medebewoner
van deze stille stad
en nu toch zomaar gekapt
nu toch zomaar gerooid
op een doordeweekse dag
en dan denk ik
dat een oude lotsverbondenheid
ons hier samen heeft gebracht
hier in Rotterdam-Schiebroek
wij leefden allebei
een bescheiden leven
aan de rand van de grote stad
en we kenden allebei al jong
het leven in ballingschap
in eigen land.
(Ballingschap in eigen land). (Rooien van bomen aan de Kastanjesingel). (2022).
Wie geboren is in Schiebroek
die ziet zijn leven lang
in zijn paspoort staan
geboren te Rotterdam
zonder dat hij nu het gevoel heeft
dat hij in een grote stad is geboren
aan het eind van de straat
zag je de weilanden
en de stad
dat was ver weg
een busreis lang
er is nog een tijd geweest
dat er werd gesproken van tuinstad Schiebroek
of dat er geschreven werd Rotterdam-Schiebroek
maar die herinnering is nu wel vervaagd
eigenlijk hoor je er gewoon niet echt bij
je bent en blijft
een Rotterdammer op afstand
maar niemand die daar een bezwaar in ziet
je kunt het ook positief zien
wie in Schiebroek geboren is
die is voorgoed
bewoner
van twee werelden
een leven lang.
(Wie in Schiebroek geboren is). (2022).
Aan de randen van de grote stad
waar de grootspraak is verdwenen
daar worden dromen nog op waarde geschat.
(Rotterdam-Schiebroek; dromen). (2022).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..