Into the wild

Het was niet meer

dan een klein bericht

in de krant

het was niet meer

dan een bericht

dat was voorbestemd

om vergeten te worden

zoals andere berichten

ook vergeten worden

en geruisloos verdwijnen  

in een niemandsland

waar niemand meer komt

waar niemand je meer kent

maar soms is een einde

toch niet zo definitief

als die op het eerste gezicht

misschien wel lijkt

soms komt iemand

toch nog met een grote omweg terug

op een moment

dat niemand het meer verwacht

ook een bedevaart

is een zoektocht

naar een open plek

in de wildernis

die met ons eigen verhaal

kan worden gevuld

ook een bedevaart

is een grote omweg

je kunt alleen maar weggaan

wanneer je nog steeds

met een onzichtbare draad

verbonden blijft

met het land

dat in stilte  

nog altijd op je wacht

Alaska is dan de grens

die je overgaat    

door te aanvaarden

dat de onzichtbare hand

van de beschaving

altijd in je aanwezig blijft

de grens die je overgaat

bestaat bij de gratie

van twee werelden

de wereld die je verlaat

en de wereld waar je naar toe gaat

en in gedachten

is er altijd nog een weg terug

Alaska is dan

de onzichtbare hand

die je omarmt

en die daarna weer los laat

want hoe diep je ook

het binnenland ingaat

hoe ver je ook

in de wildernis doordringt

die hand blijft bestaan  

maar Alaska

kan je verder niets verwijten

Alaska was alleen de rivier

die tot leven was gekomen

Alaska was alleen

smeltend sneeuw

dat een weg zocht

naar het laagste punt

en door de eeuwen heen

is dat een kracht geweest

die door geen mensenhand

kan worden bedwongen

een landschap

dat lange tijd

bedekt is met sneeuw

en daarna weer tot leven komt

een ontketende rivier

zal alleen maar spreken

en luistert nooit  

een monoloog

zonder publiek

zonder einde

Alaska

is dan de onzichtbare hand

die je tegen houdt

en die je niet meer laat gaan

zomaar zonder verhaal

zomaar zonder reden

maar misschien zoeken we

niet naar de waarheid

en misschien zoeken we niet

naar een verklaring

maar zoeken we alleen 

naar een soort van verzoening 

en die vinden we alleen maar

door te aanvaarden

dat het leven

een bepaalde afstand

aan ons oplegt

om mensen te zien

zoals ze werkelijk zijn

want in afwezigheid

ligt veel verscholen

in afwezigheid

komen mensen

nog een laatste keer dichtbij

en dan blijft de moed

dan blijft de toewijding

dan blijft de trouw

aan het zelfgekozen doel.

                      (Into the wild).      (Ter herinnering aan Chris McCandless)         (2020).