Road to Reno.

   To scare myself, with my own desert places

                                                Robert Frost

Misschien is het verhaal wel heel gewoon

en misschien zou het niet zijn opgevallen

wanneer het verhaal

niet nog steeds zou worden doorverteld

tot op de dag van vandaag

misschien overkomt het velen

nog iedere dag

zonder dat het veel aandacht krijgt

zonder het wordt opgetekend

en zeker was ze niet de enige

bijna iedereen

die voor een onzichtbaar gevaar vlucht

wordt vroeg of laat

door die tweede persoon ingehaald

en wordt dan meegenomen

naar een plaats

waar die eigenlijk niet wil zijn

die persoon

die je zelf in het leven hebt geroepen

en die jouw plaats moest innemen

die voor jou de strijd moest aangaan

alleen in haar geval

was die dubbelganger

meer dan levensgroot geworden

zo groot

dat de schaduw daarvan

nog steeds voortleeft

tot op de dag van vandaag

de vlucht zonder einde

was toen al begonnen

alleen niemand wist het toen

niemand zag het toen

soms is de loop van een leven

al onvermijdelijk geworden

voordat iemand het weet

voordat iemand het ziet

en niemand stelt dan nog de vraag

of er nog een weg terug is

soms is de beslissing al gevallen

zonder dat iemand dat wil

           ----------    

bewondering

roept tegenkrachten op

uit een soort van noodzaak

uit een soort van wetmatigheid

beroemdheid

roept krachten op

die tot het primitieve denken

van de mensheid worden gerekend

wie wordt opgetild

die voelt geen lichtheid

maar die voelt alleen de zwaartekracht

en wie heel hoog wordt opgetild

die wordt als door een inzichtbare hand

het zicht op de aarde ontnomen

en zal de zwaartekracht

alleen maar nog sterker voelen

beroemdheid

wil alleen maar zeggen

dat anderen denken dat ze je kennen

dat ze zomaar dichterbij mogen komen

het is heel verleidelijk   

om zo van een grote afstand

dichterbij te komen

met verklaringen

met mystificaties

met steeds weer nieuwe meningen

steeds weer nieuwe theorieën 

verklaringen tot in het oneindige

maar een verklaring is geen verklaring

een verklaring is geen oplossing

geen verlossing

          ----------    

de weg door de woestijn

is niet de weg

naar een steeds grotere vrijheid

de waarheid wordt niet gevonden

ergens op een plaats

op een bepaalde tijd

wanneer de omstandigheden

daarvoor gunstig zijn

en je bereid bent

om de waarheid onder ogen te zien

dat gebeurt nergens op de wereld

ook niet in de woestijn

de leegte van de woestijn

maakt je alleen maar kleiner

want hoe langer je in de woestijn bent

hoe meer je de weerstand voelt

hoe kleiner je wordt

          -----------  

de enige weg die verder reikt

is heel klein

is heel licht

maar op dat punt aangekomen

wordt die weg nog maar zelden gevonden

een plaats om er alleen maar te zijn

dat gebied om naar terug te keren

om op ieder gewenst moment

terug te keren

hier ben ik eerder geweest

hier heb ik geleefd

het is een terugkeer naar het leven

naar de ruimte om te ademen

die ruimte om te ademen

was er toen al lang niet meer

die dag nu zoveel jaar geleden.

          ---------     

wat maakt een film

tot een waardevolle ervaring vroeg ik

en iemand waarvan ik alleen

de stem kon horen zei

dat niets eenduidig is

dat niets wordt verklaard

de mensen niet

het verhaal niet

we rijden een film in

we rijden een ander leven binnen

een leven

dat evengoed ons eigen leven

zou kunnen zijn

dat onderscheid bestaat hier niet meer

niet hier in de woestijn

daar lost dat onderscheid vanzelf op

we rijden een toekomst tegemoet

die ook het verleden zou kunnen zijn

de herhaling van de weg

die we gisteren hebben afgelegd

de herhaling van de dag van gisteren

een herhaling

een film

         ----------       

de stad in de woestijn

heeft het uiterlijk

van een stripverhaal

en lijkt op een denkbeeldige wereld

die door een mensenhand is getekend

alles is hier kunstmatig

alles is hier door een mensenhand gemaakt

maar niemand stelt hier de vraag 

of de stad in de woestijn wel echt is

zoals niemand de vraag stelt

of een stripverhaal wel echt is gebeurd 

de stad die hoog oprijst

uit de droge woestijn

is volkomen eerlijk

over de feestelijke leegheid

die hier van ouds regeert

zo eerlijk dat het niet meer

als een bezwaar wordt gevoeld

er wordt niets verzwegen

er wordt niets ontkend

wat kan je dan nog zeggen

wanneer de leegheid

zo uitbundig wordt gevierd

wanneer de schaamte

de straten al lang heeft verlaten

en de twijfel over de spelende mens

al lang niet meer bestaat

          ----------     

er moet een verband zijn

met de goudzoekers

die hier vroeger kwamen

er moet een heel vanzelfsprekend

en heel oppervlakkig verband zijn

met het goklustig publiek

dat nu de woestijn

in grote stromen bezoekt

dat iedereen ziet

dat iedereen kent

de zoektocht naar goud

de zoektocht naar geld

de zoektocht naar geluk

toch denk ik

dat er ook nog een andere reden moet zijn

waarom mensen de woestijn inrijden

met maar een doel

met maar een bestemming

de stad in de verte

de stad in de woestijn

alleen kan ik de reden niet noemen

ik ken die niet

ik zie die niet

het lijkt wel alsof

de woorden daarvoor ontbreken

of steeds weer terugwijken

zoals de horizon in de woestijn

ons ook vooruit gaat

en misschien wel verbergt

wat we wel vermoeden

maar dat alleen kan voortbestaan

als het nooit helemaal

binnen ons bereik komt

          -----------  

wat maakt een film

tot een waardevolle ervaring vroeg ik

en iemand die ik niet kende

en die ik niet kon zien antwoordde

beelden van een mens

beelden van een landschap

de plaats en de ruimte

die hij daar mag innemen

zijn niet van nature gegeven

die bestaan niet

zonder de ingreep van de mens

die moeten we soms

met eigen handen maken

maar in de woestijn

mogen ze hun ware grootte tonen

in de woestijn

worden ze niet gehinderd door de tijd

en mag alles eindeloos duren

een tweede leven

een tweede eeuwig leven

door geen grenzen te erkennen

in de woestijn reis je buiten de tijd

in de woestijn kan je weggaan

zonder afscheid te nemen

zonder ooit terug te keren

          ----------    

er was een lange weg voor nodig

een weg ver van de bewoonde wereld

om het ware gezicht van de woestijn

te kunnen zien

de woestijn vraagt niets

de woestijn gebiedt niets

de woestijn geeft geen verklaring

en is groot genoeg

om alles in zich op te nemen

om alles te vergeten

de ware grootte van de woestijn

is eindeloos

de woestijn

geeft ons het recht om te verdwijnen

en nooit meer terug te keren

in de woestijn vieren we een gemis

in de woestijn vieren we wat beloofd was

en nooit is gekomen

poëzie

is het ware gezicht

van de woestijn

        --------

die nacht droomde ik

dat ik altijd in de woestijn zou blijven

dat ik altijd

over eindeloze vlaktes zou gaan

zonder ooit aan te komen

zomaar zonder verleden

zonder toekomst

als in een film

zonder vragen

zonder antwoorden

alleen maar heden

en het was goed.

                      (The Road to Reno).           (2020).

(N.a.v. het gelijknamig fotoboek van Inge Morath over haar reis in 1960 door de USA naar de plaats Reno in de woestijn van Nevada waar op dat moment de film “ The Misfits” werd opgenomen, met in de hoofdrol Marilyn Monroe).

Nieuwe reacties

06.05 | 12:16

Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...

23.04 | 07:04

Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..