Nico-Jan van Dijk gedichten
De zoektocht naar Rotterdam
Ik zal altijd herkennen
wie nooit die brutale straattaal
zich eigen hebben gemaakt
ik zal altijd herkennen
wie nooit wereldwijs zijn geworden
maar die een leven lang
een reiziger zijn gebleven
een beschouwer tegen wil en dank
in Rotterdam
daar was je op doortocht
in Rotterdam
daar was je altijd op doortocht
daar bleef je nooit lang stilstaan
de stad was een vreemdeling
maar een vreemdeling
die de belofte leek te bewaren
van een samenhang
die ergens nog moest bestaan
die ergens nog moest voortleven
een samenhang
die anderen wel leken te kennen
die anderen wel wisten te vinden
maar die jij nog moest ontdekken
zij waren al wereldwijs
lang voordat hun leven goed en wel
was begonnen
zij waren al op weg
lang voordat jouw zoektocht
nog helemaal moest beginnen
een levenslange zoektocht
naar een stad die zijn geheim
vroeg of laat wel zou moeten prijsgeven
het was misschien wel een vlucht
en eigenlijk was het ook wel
een liefdesverklaring
een vraag om aandacht
alleen zei je dat nooit
alleen wist je dat toen nog niet
lang heb je gedacht
dat je eens
door die gedroomde stad
zou worden aanvaard
lang heb je gedacht
dat de stad van je jeugd
je eens volledig zou omarmen
de stad
die je eens de erkenning zou geven
die je al die jaren hebt gezocht
de stad
die jij tot nu toe
alleen in het voorbijgaan zag
maar de harde werkelijkheid is nu
dat die erkenning
er nooit meer zal komen
de stad bestaat niet meer
deze stad is verdwenen
het geheim
waarnaar je zocht
zal altijd verborgen blijven
er komt geen verklaring
er wacht geen verzoening
vanaf nu ben je gedwongen
om te blijven die je altijd al was
de man op doortocht
de man die weet
dat hij nooit meer
de stad van zijn jeugd zal vinden
de stad
heeft zijn geheimen meegenomen
naar een plaats voorbij de grens
waar niemand ze meer kan aanraken
maar dit is nog niet het einde
hiermee is nog niet alles gezegd
ineens wordt nu zichtbaar
wat al die tijd verborgen bleef
ineens wordt zichtbaar
dat iedereen zijn eigen zoektocht heeft
dat iedereen een eigen weg gaat
waarvan de uitkomst onzeker is
een veelkleurig antwoord
van een stad
die niet zo gemakkelijk
een antwoord zal geven
is het een confrontatie
of is het een bevrijding
dat is niet meer te zeggen
is het een antwoord
op een grote levensvraag
of is het de ultieme erkenning
van een lange zoektocht
we waren toen ook al met zovelen
die te vergeefs de stad
van onze jeugdjaren zochten
al wisten we dat toen nog niet
al zagen we dat toen nog niet
wie nog steeds de goedkeuring
van zijn ouders zoekt
weet zelf niet goed
waarnaar hij op zoek is
hij blijft zoeken
naar de liefde van een stad
die nooit meer zal komen
in Rotterdam
daar was je op doortocht
in Rotterdam
daar was je altijd op doortocht
daar bleef je nooit lang stilstaan
we komen allemaal
uit een verborgen enclave
en we zijn allemaal op weg
naar een onzekere toekomst
en een enclave
wat is een enclave
een enclave is een plaats
die je vroeg of laat
wel moet verlaten
en die je vrij laat
om te gaan
wanneer je maar wilt
maar een enclave blijft je
in het geheim
ook altijd achtervolgen
omdat wie eens
de streling heeft gevoeld
die altijd zal blijven zoeken
een leven lang
het karakter van deze stad
is lang geleden bepaald
meer dan vijftig jaar geleden
is het gezicht van deze stad bepaald
toen het nog
een kale en koude stad was
hoeveel nieuwe gebouwen
er ook bij zijn gekomen
en hoe mooi de skyline ook is
het blijft de stad
waar het altijd waait
en waar je elkaar alleen maar verdraagt
omdat je allemaal op weg bent
naar een onzekere toekomst
dit is geen verwijt
geen spijt
integendeel
zo beschermt Rotterdam
tegen wat te groot is
en niet zal blijven
hier bestaat
alleen de zoektocht
die nooit meer eindigt.
(De zoektocht naar Rotterdam).
(N.a.v. Rotterdam van Arjen van Veelen).
(2022).
De Beer.
Het is maar een kleine groep
we zijn met nog maar
met heel weinig
maar wij bewaren
nog steeds
het geheim
van vogelparadijs De Beer
wij houden nog steeds
die onbereikbare plek
in ere
de geest van De Beer
zweeft voor ons
nog steeds boven de wateren
misschien wel
tegen beter weten in
want die rustplaats voor vogels
is voorgoed verloren gegaan
het was de hand
van de mens
die hier een scheiding bracht
het oude verhaal
van water en land.
(De Beer).
(Essay Roterodanum van Arjen van Veelen).
(2023).