Nico-Jan van Dijk gedichten
De visser van San Juan.
Het komt voor dat een man
zonder schuldig te zijn
veroordeeld wordt
tot vele jaren gevangenschap
het komt voor
dat een man
na vele jaren gevangenschap
wordt vrijgelaten
omdat zijn onschuld
toch nog wordt bewezen
het komt voor
dat hij bij zijn vrijlating zegt
dat hij al die jaren
de hoop heeft gehouden
dat zijn onschuld
toch nog een keer zou blijken
het komt voor
dat deze hoop
tegen beter weten in
de enige levenskracht was
die al die jaren nog is gebleven
het is voorgekomen
dat die hoop op de vrijlating
sterker was dan het geloof
in de eigen onschuld
het komt voor
maar wat weten we eigenlijk
van de gebeurtenissen
die het wereldnieuws halen
wat weten we eigenlijk
van de zinnen die zacht
worden uitgesproken
en toch een grote vaart krijgen
weten we
of onschuld
een last is
of juist een grote kracht
weten we
of onschuld
een vraag is
die je aan jezelf
in de cel stelt
of dat onschuld
dan het hele vertrek vult
en je belet
om verder te leven
onschuld
is een onbekend land
een land ver weg
in een donker landschap
een land waar
de uitersten elkaar raken
almacht en onmacht
reiken daar elkaar de hand
wat weten we eigenlijk
van de vragen
die iemand zichzelf stelt
wanneer hij
alleen is in zijn cel
is er dan nog een plek
om naar terug te keren
hier ben ik eerder geweest
hier heb ik eerder geleefd
is er dan nog een plek
voorbij de analyse
voorbij het denken
waar je kan blijven
ineens ben je
de diepzeeduiker
die alleen
door een kabel
in leven wordt gehouden
ineens ben je zelf
die reddende hand
zou er aan het einde
dan nog licht zijn
zoals er nog licht bestaat
op plaatsen waar
geen licht meer komt
wie is opgegroeid
op een plaats
waar geen zonlicht komt
die weet dat er toch
nog licht is in de schaduw
zoals een gevangene in zijn cel
alleen maar aan de kleine kans denkt
dat hij ooit nog een keer vrij komt
zelfs wanneer die kans niet meer bestaat
het komt voor
dat mensen overleven
in die kleine binnenwereld
van een kleine cel
het komt voor
dat mensen dan terug gaan
naar het leven van vroeger
naar een onbezorgd bestaan
was je toen ook al
het verhaal
waarmee je jezelf omringt
was je toen ook al
zelf de betekenis
die je zelf aan de wereld gaf
een wereld
die geen onderdak
meer aan zijn inwoners
kan geven
wordt dan de betekenis
als vanzelf aangereikt
ook wanneer de woorden
en kleuren ontbreken
wat weten we eigenlijk
wat onze gedachten drijft
weten we eigenlijk
wat onze gedachten maakt
tot die grote maalstroom
die als rivieren
in de bergen
wanneer de sneeuw smelt
alles met zich meeneemt
wat hij maar op zijn weg vindt
wat weten we eigenlijk
wat ons door de nacht brengt
een gevangene in zijn cel
denkt alleen maar aan de kans
dat hij ooit een keer vrij komt
hoe klein die kans ook mag zijn
bestaat er dan nog licht
op plaatsen
waar geen licht meer komt
daarom dit verhaal
daarom dit sprookje
of is het meer een stilleven
ik weet niet meer
wanneer ik het
voor het eerst hoorde
of dat het altijd al
bij me aanwezig was
het is het verhaal
van de visser van San Juan
de visser van San Juan
dacht dat hij zijn arm bestaan
op een nacht zou verlaten
die nacht zouden wolken
voor de volle maan komen
en de maan zou toch
helder blijven schijnen
hij vertelde het aan niemand
hij wilde het zelf niet geloven
maar toch ging hij
op de maan letten
toch lette hij op het weer
vaak kwamen wolken
voor de volle maan
en dan dacht hij
dit zou de nacht kunnen zijn
waarop ik wacht
maar de maan bleef
nooit helder schijnen
als de wolken kwamen
en zijn bestaan bleef hetzelfde
hij bleef de arme visser
die iedere dag
het gevaar moest trotseren
zo ging zijn leven voorbij
zo is hij ook gestorven
die nacht kwamen wolken
voor de volle maan
en de maan bleef helder schijnen
niemand zag het
niemand wist
van de stille hoop
van de visser van San Juan.
(De visser van San Juan). (2023).
