Nico-Jan van Dijk gedichten
Niemand had het me gezegd
niemand had me er over verteld
maar toch ben ik hier gekomen
toch ben ik hier
op een doodgewone doordeweekse dag
ik ben hier in Amsterdam-Noord
zonder reden
zonder doel
of was het misschien die vage belofte
die ik ooit had gehoord
dat een dorp altijd een dorp zal blijven
en dat die beslotenheid
altijd zal blijven voortleven
alsof die van hogerhand is opgelegd
alsof het een bovennatuurlijke wet betreft
die altijd zal blijven gelden
wat er ook gebeurt
de vogelbuurt is de dichter van Noord
het is een oud handschrift
met doorhalingen en onleesbare woorden
letters op vergeeld papier
maar onmiskenbaar
met de geur van echtheid
en de kleur van onvervangbaarheid
alsof er geen andere plaats op aarde bestaat
en dan ineens weet ik
dat echtheid
niet door de oorsprong wordt bepaald
niet door het begin
niet door het allereerste begin
maar door al de jaren
waarin iemand
de reden van zijn bestaan
heeft moeten bewijzen
door al de jaren
waarin hij weerstand heeft moeten bieden
aan alle redenen en argumenten
aan alle dwaalwegen van het verstand
aan de meningen
aan de oordelen
aan de ontkenning
aan een slapend bestaan
en dan weet ik ineens
wat de waarde is
van een slapend bestaan
dat is het vermogen
om een mensenleven
dat uit niet meer bestaat
dan uit toevalligheden
en ongerijmdheden
toch heel gewoon te laten lijken
we delen met elkaar
een verleden
dat niemand opmerkt
dit is de les
van de dichter van Noord
dit is de aanblik
van een geboorteplaats
we kunnen alleen verder leven
als we niet voortdurend
achterom hoeven te kijken
er bestaat alleen een toekomst
als een terugkeer altijd mogelijk is
dat slapende bestaan
en die dwaalwegen van het verstand
dat vergeelde papier
en ieder vergeten woord
dat hier is blijven rondhangen
in schaduw van een grote stad
dat zijn allemaal bewijzen
voor de eigen plaats van de vogelbuurt
in Amsterdam-Noord.
(Dichter van Noord). (De vogelbuurt in Amsterdam-Noord). (2018).
We blijven oude wijken
om de een of andere reden
nog steeds
als probleemwijken zien
alsof de tijd stil is blijven staan
en er nooit iets is veranderd
maar ga er zelf maar eens kijken
en zie met eigen ogen
wat er allemaal al is gebeurd
waar we goed in zijn
waar we echt goed in zijn
dat is om iemand
met alle bezorgdheid
en aandacht die we hebben
geen uitweg meer te bieden
een onzichtbaar net wordt gespannen
en de oude verhoudingen
worden gewoon in stand gelaten.
(Bezoek aan een oude woonwijk). (2018).
Amsterdam dat is cultuur
op iedere hoek van de straat
niet zomaar ergens in de marge
maar mainstream
en dat is nog maar het begin
we gaan gewoon door
tot het morgen wordt
maar om de een of andere reden
kan ik er geen gedicht erover schrijven
alles is al gezegd
de leegte is al gevuld
wel over Rotterdam
daar is van nature geen poëzie
Rotterdam is een leeg blad
dat je zelf helemaal moet volschrijven
de poëzie moet je zelf
naar de stad brengen
maar eenmaal aangekomen
wordt het helemaal aanvaard
een gedicht over Amsterdam-Noord
dat is nog wel mogelijk
dat komt nog het meest in de buurt
dat is nog onbestemd en ongerept
woest en ledig
kaal onder een volle maan
dichter van Noord
maar voor hoe lang nog.
(Dichter van Noord, maar hoe lang nog). (2021).
Er was geen plan
geen samenhang
alleen de dorpen bleven dorpen
de buurten bleven buurten
en dat is genoeg
meer is niet nodig
dat is de diepe gedachte
die hier ligt verborgen
(Noorderlingen). (N.a.v. Claartje Chajes: Noorderlingen denken in buurten). (2021).
Soms ziet men helder wat al donker is
en zit men haast weer heelhuids in zijn vlees, er is
geen boom gerooid, geen woord gepleegd, men zet
de klok terug, station hembrug
Gerrit Kouwenaar
Niemand weet vooraf
welke jeugdherinneringen
later nog zullen blijven
niemand weet vooraf
waar de tijd
nog even stil zal blijven staan
het houten station
aan het spoor naar het Noorden
zal je dromen
nog een tijd lang voor je bewaren
hier werd de route
naar een ander bestaan
als het ware
voor je uitgetekend
hier kregen je plannen
voor de toekomst
lang geleden
hun vaste vorm
verder
steeds verder
dit niemandsland in
vergeet
het perfecte leven hiervoor
vergeet
het perfecte leven hierna
je wist toen nog niet
dat er een tijd zou komen
dat je naar deze verlatenheid
terug zou verlangen
naar deze stad
bij de spoorbrug
die je nooit
met eigen ogen zag
je wist toen nog niet
dat deze beschaving
nooit meer terug zou keren
deze beschaving
zonder waarde
waar je toch
aan bent gehecht
hier bleef de trein
naar het Noorden
nog een tijd lang wachten
op de laatste reiziger
die maar geen afscheid kon nemen.
(Hembrug). (2022).
Het Mosveld
dat was Amsterdam-Noord
in een notendop
de Rederijkers heersten
van oudsher
in dat andere deel van Amsterdam
en soms heb je het gevoel
dat zij nog steeds
het beeld van de stad bepalen
maar in dit vergeten stadsdeel
tussen arbeiderswijken
en tuindorpen in
daar speelde
op het Mosveld
in het hart van Noord
op zondagmiddagen
de Volewijckers
er bestaat een soort van hiërarchie
in verdwenen verenigingen
uit het betaald voetbal
en de Volewijckers
heeft daarin geleidelijk
een steeds voornamere plaats gekregen
een tweede leven
voor de Volewijckers
en nu als schim uit het verleden.
(Mosveld). (2022).
Er was geen plan
er was geen God
die hier een scheiding schiep
alleen een mensenhand
die zomaar wat dijken en pleinen
over het land heeft gestrooid
een dam misschien
tegen een nieuw masterplan
dat zijn hand wil leggen
op beide zijden van het IJ
wat nooit beloofd is
en ook nooit gekomen is
wat alleen uit toeval
leek te bestaan
en verder niets
dat is misschien later wel
een blessing in disguise
iemand was hier eerder
onmiskenbaar eerder
Amsterdam Noord
al vroeg
de vanzelfsprekendheid voorbij.
(Amsterdam Noord, de vanzelfsprenkendheid voorbij). (2022).
Nieuwe reacties
06.05 | 12:16
Wat een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt! Dank je wel voo...
23.04 | 07:04
Bedankt voor het sturen. Mooi gedicht..