Wrakhout. 

      There is no end of it,

      To the drift of the sea and the drifting wreckage,

                                                                   T.S. Eloit

Wrakhout

verzamelt zich altijd

in een uithoek van de haven

en leidt daar een rusteloos bestaan

 

wrakhout

blijft daar zoeken

naar een uitweg uit de haven

door te schuren tegen de wal

door een voortdurend klagen

 

wrakhout

vertelt daar het verhaal

van leven en dood

 

het verhaal

van zege en ondergang

als een vorm van spreken 

die wij misschien nog wel kunnen horen

 

maar het is een taal

uit een ander werelddeel

 

het is een taal

die wij al lang

niet meer kunnen verstaan

eens wisten we feilloos

de herkomst

van wat zomaar

bij ons aanspoelde

 

eens wisten we feilloos

de waarde van wat niet meer

op eigen kracht

zijn weg kon vervolgen

 

er is een tijd geweest

dat we wrakhout

konden omarmen

 

er is een tijd geweest

dat we wisten

dat de zee terug gaf

wat ze eens heeft genomen

 

maar die wetenschap 

bezitten we al lang niet meer

die kennis zijn wij allengs verloren.

 

           --------

 

Op zo’n moment

besef je 

dat onze voorvaders

strandjutters zijn geweest

      

           --------

Het verhaal gaat

dat zonder wrakhout

een haven

niet zou kunnen bestaan

 

er wordt verteld

dat een haven

zonder wrakhout

aan zijn eigen volmaaktheid

te gronde zou gaan.

 

          ---------

 

Wrakhout heeft

een lange weg afgelegd

voordat het hier

in de haven

zijn tijdelijke rustplaats vond   

 

wrakhout heeft

op die lange weg

een kracht gekregen

die een onvervuld verlangen

van nature nu eenmaal heeft

 

ontkenning van onheil

is ook zo’n drijvende kracht

 

ontkenning van onheil

is altijd het begin

van een lange zoektocht

naar een verloren schat

die echter nooit meer

wordt gevonden

 

maar een zoektocht

reikt altijd verder

dan we ooit

konden vermoeden

 

een ondergang

is daarom

nog niet

het definitieve einde.

 

      (Wrakhout).            (2022).