Joost den Draaijer.

Dit is de tijd

waarin gestalten

langzaam verdwijnen

gestalten

die eens een gids

voor je waren

op weg naar een land

dat ergens

voor je lag te wachten

en later

waren zij de generatie

die de afstand vormde

tussen het hier en nu

en de laatste grens

die nog wel even

zou blijven wachten

zolang zij nog

dat tussenrijk zouden bevolken

dat je scheidt

van de eeuwigheid

en nu is dan de tijd gekomen

dat die gestalten verdwijnen

één voor één

en nu is dan de tijd gekomen

dat die stemmen verstommen

één voor één

en je wordt weer de man

die je eigenlijk altijd al was

de man

die nog steeds op weg is

naar dat land

dat op hem wacht

de man

die in de koude nanacht

naar buiten loopt

en steeds minder

door stemmen wordt omringd

die steeds minder mensen

in de verte ziet

die hem vooruit gaan

maar zo is ook het afscheid

van het verleden

zo is ook het afscheid

van de tegenwoordige tijd

eens

is alles voor de eerste keer

eens

is alles voor de laatste keer

en op een dag

dan weet je 

dit is de grens

dit is het einde

je bent nu alleen

onder de sterrenregen.

              (Joost den Draaijer).      (2025).