Cape Cod.

De aanwezigheid van de mens

op plaatsen

waar de grote elementen spreken

is nooit vanzelfsprekend  geweest

je voelt altijd

een bepaalde verlegenheid

de monoloog van continenten

die vroeger elkaar leken te raken

maar die langzaam

uit elkaar zijn gedreven

zo langzaam

dat niemand zich meer herinnert

hoe het eens moet zijn geweest

de tijd

is groot en klein

zoals ook de oceaan

groot en klein is tegelijk

alleen wie gedoemd zijn  

tot een zalig niets doen

en uit de verte toezien

alleen zij vertellen

nog het verhaal

van werelddelen

die uiteen zijn gedreven

en elkaar nooit meer

zullen ontmoeten

een monoloog

op een hete zomeravond

als de zon

stil blijft staan

en de stilte

kan worden gehoord

de afstand

die meestal onzichtbaar blijft

heeft nu eindelijk

zijn definitieve vorm gevonden

een korte tijd

blijven we nog de oceaan

met zijn eeuwige vragen horen

en dan niet meer.

             (Cape Cod).             (2023).

(Lighthouse Hiil, 1927, Edward Hopper).